ตำนานเกาะพระม่วง อ. กันตัง ณ จังหวัดตรัง
เกาะพระม่วงอยู่ที่อำเภอกันตัง จังหวัดตรัง ใกล้กับฝังทะเลอันดามัน ปัจจุบันมีศาลเจ้าพระม่วงที่ชาวบ้านสร้างไว้บูชาและระลึกถึง ตำนานของพ่อแม่ที่รักลูกและลูกที่อกตัญญู จนมีผลให้เกิดเกาะแก่งต่างๆ ดังเรื่องเล่าสืบต่อมาดังนี้ ชายหนุ่มผู้หนึ่งเดินทางจากหมู่บ้านริมทะลเพื่อออกไปแสวงหาโชคลาภ เขาทอดทิ้งพ่อแม่ที่แก่เฒ่าไว้ด้วยความลำบากและยากจน
ในที่สุดกาลเวลาผ่านไปหลายปี ปรากฏว่าชายหนุ่มได้เป็นนายสำเภาใหญ่ มีฐานะสูงส่ง วันหนึ่งเขาคิดถึงพ่อแม่และบ้านเกิดจึงแล่นเรือมาสู่ปากน้ำเมืองตรัง ฝ่ายตายายหรือพ่อแม่ของนายสำเภาใหญ่ เมื่อทราบว่าลูกชายกลับมาเยี่ยมตนต่างดีอกดีใจ แต่ไม่มีอะไรจะไปฝากลูก ได้แต่มะม่วงคนละผล ต่างไปยืนรอรับลูกที่ท่าน้ำ ลูกชายครั้นเห็นพ่อแม่ของตน ซึ่งมีสภาพร่างกายอย่างคนแกทุพพลภาพ ดูขี้ริ้วขี้เหล่แสนน่าเกลียด ทำให้เขารู้สึกบัดสีละอายใจบริวารและผู้ติดตาม ในที่สุดลูกชายตัดสินใจกลับลงเรือและถอนสมอออกจากท่าเรือทันที
ผู้บังเกิดเกล้าทั้งสองเห็นเช่นนั้นต่างตกใจและเสียใจอย่างยิ่งที่ลูกชายตนไม่มีความอาลัยและอาวรณ์แม้แต่น้อย ตายายจึงโยนมะม่วงไว้ที่ชายหาด และเมื่อกลับถึงกระท่อมที่พักแล้วยิ่งเศร้าโศกเสียใจ วันต่อมาทั้งคู่ก็ถึงแก่กรรม เล่ากันว่าวิญญาณตายายได้สิงสู่ผลมะม่วงสองต้นที่งอกงามที่ชายหาด มะม่วงแต่ละต้นแตกกิ่งก้านสาขาร่มรื่น ถ้าดูไกลๆ จะมีลักษณะเหมือนคนสองคนยืนโดดเด่น ต้นหนึ่งเสมือนหันหน้าสู่ทะเล อีกต้นหนึ่งเสมือนหันหลังให้ทะเล ชาวบ้านเล่าว่าต้นที่หันหน้าให้ทะเลคือต้นของยาย เมื่อผลสุกแล้วมีรสหวานน่ากิน ส่วนต้นที่หันหลังให้ทะเลคือต้นของตา เมื่อผลสุกแล้วมีรสเปรี้ยวไม่น่ากิน
ฝ่ายลูกชายอกตัญญูเมื่อแล่นเรือมาได้ไม่นานก็ประสบกับเคราะห์กรรม คือเกิดพายุใหญ่ ซึ่งพัดจนเรือสำเภาอับปาง ผู้คนในเรือต่างจมน้ำลับหายไปในทะเล ในที่สุดก็กลายเป็นเกาะต่างๆ เช่น เรือสำเภากลายเป็นเกาะเภตรา กระดานกาบเรือกลายเป็นเกาะกระดาน ข้าวของในเรือ เช่น ไหกลายเป็นเกาะไห สัตว์เลี้ยงในเรือ เช่น หมูกลายเป็นเกาะหมูหรือเกาะสุกร เกาะดังกล่าวนี้ปัจจุบันอยู่ในน่านน้ำเขตอำเภอประเหลียน อำเภอสิเกา และอำเภอกันตัง
ส่วนเกาะที่มีต้นมะม่วงของตายาย เรียกว่า “เกาะพระม่วง” ซึ่งปัจจุบันอยู่ในเขตอำเภอกันตัง จังหวัดตรัง ต้นมะม่วงของตายายดังที่เล่ามาเป็นตำนาน ทุกวันนี้ไม่มีให้เห็นแล้ว มีแต่ต้นมะม่วงรุ่นลูกหลาน รวมทั้งมีศาลพระม่วงไว้บูชาระลึกถึงพ่อแม่หรือตายายที่มีความรักลูกอย่างบริสุทธิ์ใจ แต่ลูกกลับมีความอกตัญญูจนเกิดผลวิบัติตามมา (ประพนธ์ เรืองณรงค์ , 2552, หน้า 162)
เครดิต http://www.ifeel.co.th/index.php?module=%E0%B8%95%E0%B8%B3%E0%B8%99%E0%B8%B2%E0%B8%99%E0%B9%80%E0%B8%A1%E0%B8%B7%E0%B8%AD%E0%B8%87%E0%B8%95%E0%B8%A3%E0%B8%B1%E0%B8%87&id=13&page=1
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น